Rodzaje szczęścia – jakie są?
W moim życiu przyszło mi doświadczyć dwa rodzaje szczęścia. Poszukiwałem takiego szczęścia, by nie stawać się pomału starym, zrzędliwym człowiekiem. Dzięki usposobieniu natury filozoficznej zacząłem zastanawiać się, co jest wyznacznikiem takiego szczęścia, które powoduje, że człowiek nie „gnije” przed telewizorem a wciąż rośnie w siłę i ma coraz więcej radości z życia. Dlatego zacząłem szukać…
Artykuł napisał Adam Filipczuk, psycholog specjalizujący się w relacjach damsko-męskich
Będąc dzieckiem, wiecznie się bawiłem. Nie było mi w głowie pracować na kogoś, ani dla kogoś. Chciałem być niezależny i pełen werwy, mieć głowę pełną pomysłów. Jeszcze wtedy nie wiedziałem, że los zgotuje mi coś, z czym przyjdzie się mierzyć do końca życia wprost proporcjonalnie do wieku z powodu trudności związanych ze zdrowiem i chorobą. Miałem wiele różnych marzeń począwszy od zwiedzania zamków w całej Polsce, a kończywszy na podróżach do Chorwacji. Zazdrościłem sąsiadowi, który miał BMW i mógł jeździć do Niemiec. Wyglądał na szczęśliwego i co roku miał nowy samochód.
Często graliśmy w piłkę i okazywał się lepszy ode mnie nie tylko w tym sporcie. Ta sytuacja dotyczyła również tenisa stołowego i koszykówki. Można sobie wyobrazić, jak bardzo z nim wtedy rywalizowałem chcąc udowodnić, że chociaż w jednej dziedzinie jestem lepszy. Nie miałem pojęcia, że przekraczam swoje granice. Nasza kondycja diametralnie się różniła, a ja odstawałem tylko nieznacznie w umiejętnościach sportowych. Jednak z powodu kondycji walkę zwykle przegrywałem. Jaka była moja radość, kiedy raz na jakiś czas wygrałem set w tenisa, nie mając pojęcia o tym, że gorzej widzę niż on i piłeczka potrafi mi uciec w nieoczekiwanym momencie.
Dorastałem, będąc często w tyle przy porównaniu do rówieśników, którzy odnosili jakieś sukcesy. Nie liczyło się dla mnie, że na wychowaniu fizycznym przodowałem w całej klasie. Zawsze mierzyłem się z najlepszymi, żeby nie było mi nudno. Czułem się wtedy naprawdę szczęśliwy, nawet jeśli przegrywałem. Nie zależało mi na opinii innych ludzi, że moje poglądy na życie są głupie. Niektórzy czasami myślą, że z powodu mojego usposobienia, nie potrafię racjonalnie myśleć. Popełniam błąd, tłumacząc się przed nimi.
Gdy dorosłem, moja sytuacja wiele się nie zmieniła. Nadal szukałem szczęścia. Tym razem jednak pod opiekę weszły pieniądze. Dlatego zacząłem szukać pracy. Dla mnie okazało się to nie takie trudne, jak wszyscy mówili, ponieważ mam umysł, który pozwala mi trzeźwo patrzeć na rozwiązania różnych sytuacji. Teraz po skończeniu studiów jest to trudniejsze, bo trzeba uczyć się nowych sytuacji. Miałem za sobą sporą gamę zawodów, które wykonywałem, ale zawsze gdzieś priorytetem było utrzymanie siebie i rodziny. Nie dawało mi to szczęścia. Jednak w głębi ducha wiedziałem, co powinienem robić, żeby być szczęśliwym. I teraz robię to, na co nie odważyłaby się niejedna osoba. To dopiero jest szczęście. Mam pieniądze, mam rodzinę, mam priorytety i wiem dokąd zmierzam.
Życie mnie nauczyło bardzo ważnych dwóch rzeczy
Kto da radę, jak nie ja?
i:
Szczęście jest zawsze w głowie. pieniądze są skutkiem ubocznym tego, jak bardzo jesteś wolnym człowiekiem.
W szczęściu jest podobnie. Moje pozytywne nastawienie, mimo ogromu trudności, często zadziwia nowo poznane osoby. Doskonale wiem, że szczęścia mi nikt nie zabierze, nawet jeśli najbliższy mi człowiek, miałby zdenerwować się tak mocno, że wypędziłby mnie z domu. Przecież żyjemy w kraju tolerancyjnym i takim, który uczy szanować poglądy drugiego człowieka. Często jest też tak, że poglądy w niektórych sprawach tak bardzo się różnią a my nie potrafimy znaleźć nawet skrawka wspólnego podłoża. Jako psycholog wiem, że z każdej sytuacji jest wyjście, pod warunkiem opuszczenia emocji i zaczęcia rozmowy na dany temat.
W powyższych sytuacjach to szczęście gdzieś umyka. To dlatego, że pozwalamy, aby miotały nami emocje i nie widzimy tego, co myśli drugi człowiek.
Dwa rodzaje szczęścia
Szczęście powierzchowne
Ten rodzaj szczęścia dyktują Ci znajomi, ilość zarabianych pieniędzy i nastroje emocjonalne najbliższych osób. Dyktuje ci szef, który ma pretensje o coś, czego nie robisz lub robisz. Jest nakładaniem się wielu różnych spraw w życiu codziennym. Jeśli danego dnia masz dobry humor, łatwo go zepsuć jakąś krytyką. Potem oznajmiasz Twojemu partnerowi, że zepsuł Ci cały dzień. Pod koniec dnia jesteś umęczony wieloma sprawami, a szczęście jest wypadkową ich (nie)powodzenia. Zasypiasz z myślą o tym, że jutro kolejny ciężki dzień i masz wrażenie, że czegoś Ci w życiu brakuje, tak jak masz ochotę na coś do picia lub jedzenia i nic nie zaspokaja Twojego pragnienia czy głodu.
Szczęście głębokie – wywodzące się z pasji
To szczęście, które nie jest łatwo osiągnąć, ponieważ wymaga działania i to sprecyzowanego na konkretne cele. Często z powodu wielu różnych spraw, nie wiemy co jest w życiu dla nas ważniejsze i zasypujemy nasze serce domniemanymi działaniami, jak na przykład znalezienie nowej lepiej płatnej pracy. Jednak odnalezienie swojej pasji powoduje natychmiastowe znalezienie swojego miejsca na ziemi. Pojawia się wiele energii do działania i nawet poczucie czarnego humoru znajomych nie zawsze wyprowadzi Cię z równowagi. Możesz być też wyśmiewany przez najbliższych o głupie pomysły, czy nieracjonalne myślenie, ale jeśli spojrzeć na nich, to kto jest bardziej szczęśliwy?
Zadziwiające jest jak łatwo oceniamy, co powinni robić nasi znajomi, kiedy sami nie jesteśmy całkowicie szczęśliwi. Wręcz szokujące jest to, jak łatwo jest doradzać i wyśmiewać osoby, które nie robią tego co my, a na dodatek wydają się działać głupio. Właśnie Ci ludzie, których tak oceniamy, są szczęśliwsi od nas samych.
Innymi słowy jest to szczęście, które odkrywasz, żyjąc w zgodzie ze swoim powołaniem i nic nie jest w stanie Cię zatrzymać.
Mamy zatem dwa rodzaje szczęścia, które są zdeterminowane tym, czy żyjemy zgodnie ze swoim powołaniem, czy zgodnie z tym, co dyktuje nam świat. Odkrycie swojej pasji, zdefiniuje Twoje życie na nowo!
