Nazwa Siedem Cudów Świata odnosi się do liczby najbardziej popularnych miejsc turystycznych. Najstarszą taką listą i najbardziej sławną jest Lista siedmiu cudów starożytnego świata. Większość z nich już nie istnieje, zostały zniszczone przez naturalne kataklizmy takie jak trzęsienia ziemi, czy ogień. Gdzie się znajdują? jak wyglądają? Poniżej przedstawiamy listę najbardziej godnych podziwiania dzieł starożytnego człowieka.
7 cudów świata starożytnego
Piramida Cheopsa
- Rok powstania – ok. 2560 r.p.n.e
- Położenie – Egipt, Giza, dolina Nilu
- Wysokość pierwotna – 146,59 m
- Wysokość współcześnie – 138,75 m
- Czas budowy – ok. 20 lat
- masa konstrukcji – ok. 6 milionów ton
Najstarszy z Cudów Świata i zarazem jedyny, który zachował się do dziś. Piramida znajdująca się w Egipcie na płaskowyżu w Gizie jest częścią nekropolii memfickiej. Została wybudowana przez Egipcjan jako miejsce pochówku faraona Cheopsa. Piramida Cheopsa wraz z piramidą Chefrena i piramidą Mykerinosa to najokazalszy i najbardziej znany na świecie zespół piramid. W ich pobliżu znajduje się słynny Wielki Sfinks. Boki piramidy są zwrócone dokładnie w czterech kierunkach świata.
Świątynia Artemidy
- Rok powstania – ok. 560 r.p.n.e.
- Położenie – Starożytny Efez, dzisiejsza Turcja
- Wysokość – 18 metrów
- Czas budowy – ok. 120 lat
- Oparta na 120 kolumnach
- Wymiary – 130 x 69 x 18 m
Wielka świątynia została zbudowana na polecenie Krezusa. Składała się z wewnętrznego sanktuarium oraz przedsionka, a w środku znajdował się potężny posąg Artemidy. W 356 r. p.n.e. została spalona przez szalonego, żądnego sławy szewca Herostratosa. Odbudowano ją w drugiej połowie IV w p.n.e., ponownie zniszczona w czasie inwazji Gotów w 262 n.e. i już nigdy nie odbudowana. Posąg kultowy Artemidy Efeskiej znany z kopii rzymskich to oryginalna statua wykonana ze złota, kości słoniowej i srebra. Świątynię Artemidy starożytni uznawali za najwspanialszą budowlę na świecie. Historyk Filon z Bizancjum opisał ją następująco:
Świątynia Artemidy efeskiej niezwykłym jest przybytkiem bogów na ziemi. Kto ją raz ujrzał, przekonał się, że niebo i ziemia zamieniły się tu miejscami i że świat nieśmiertelnych bogów przeniósł się z niebios na ziemię.
Wiszące Ogrody Semiramidy
- Rok powstania – 604-562 p.n.e.
- Położenie – Babilon, między Tygrysem i Eufratem
- Powierzchnia – ok. 40m2
Ogrody te były natchnieniem wielu poetów i historyków greckich. Zostały wybudowane na polecenie Nabuchodonozora II, który podarował je swojej żonie Amytis, stęsknionej za bujną roślinnością kraju, z którego pochodziła. Żaden ogród nie był taki zróżnicowany jak ten. Król kazał wszystkim zbierać wszystkie możliwe napotkane rośliny i przynosić je do ogrodu Semiramidy. Cała zielona roślinność nie wisiała, ale była ulokowana na specjalnie wybudowanych tarasach, które było widać z bardzo daleka, gdyż sprawiały wrażenie wyniesionych. Zwisająca roślinność zakrywała mury, co dawało tytularny efekt. Rośliny były niezwykle piękne, wzbudzały podziw i natchnienie.
Wiszące ogrody Semiramidy składały się z siedmiu oddzielnych tarasów, które razem tworzyły jedną całość. Zewnętrzne krawędzie tarasów porośnięte były pnączami, które wiły się ku niższym tarasom, tworząc zieloną, stromą górę z drzewami, żywopłotami, krzewami i kwiatami. Wyglądało to jakby unosiły się w powietrzu, dlatego są zwane Wiszącymi Ogrodami. W lecie niewolnicy zajęci byli nawadnianiem ogrodów. Były tam źródełka, wodospady i baseniki, w których pływały kaczki, skakały żaby, latały pszczoły i motyle. Kiedy Babilon prażył się w słońcu, w ogrodzie Semiramidy kwitły kwiatki. Ten kontrast spowodował, że ogrody Semiramidy zostały Cudem Świata.
Posąg Zeusa
- Rok powstania – 435 r. p.n.e.
- Położenie – Grecja, Olimpia
- Wymiary – 6,5 x 1 x 13m
Posąg przedstawia siedzącego na tronie Zeusa. W lewej dłoni trzymał berło, na którym siedział orzeł. Na prawej stała bogini zwycięstwa Nike. Na głowie miał wieniec z gałązek oliwnych. Był uważany za władcę ludzi i bogów, toteż jego szata i włosy były wykonane ze złota, a ciało z kości słoniowej. Tron natomiast był z drewna cedrowego obłożonego hebanem i szlachetnymi kamieniami. Budowniczym i projektantem posągu był najsłynniejszy grecki rzeźbiarz Fidiasz.
Centralnym punktem świątyni była cella, miejsce obrzędów religijnych ze statuą Zeusa, którą stworzył Fidiasz. Posąg Zeusa jest trzecim z Siedmiu Cudów Świata i jedynym, który nie stał pod gołym niebem, lecz można było go podziwiać w zadaszonym pomieszczeniu. Fidiasz był Ateńczykiem i uchodzi za największego rzeźbiarza antycznego. Kiedy otrzymał zlecenie wykonania posągu Zeusa olimpijskiego, kazał zbudować atelier w odległości 80 m od świątyni. Jego wnętrze i wymiary odpowiadały dokładnie wymiarom celli w świątyni.
W swoim atelier Fidiasz wzniósł najpierw rusztowanie z żelaza, drewna i gipsu, odpowiadające mniej więcej postaci Zeusa, którą chciał wykonać. Później nie przyodziane części ciała, tzn. twarz, ramiona, dłonie i stopy, zostały pokryte wymodelowaną warstwą kości słoniowej. Włosy Zeusa, jego szata i sandały wykonane były ze złota. W oparciu o obliczenia, można przypuszczać, że złoto zużyte na Zeusa Olimpijskiego mogło ważyć ok. 200 kg. Oczy boga składały się prawdopodobnie z dużych jak pięść kamieni szlachetnych. Posąg był wykonany za pomocą tzw. techniki chryzelefantyny: zbudowany z drewnianych desek przymocowanych do wielkiego drewnianego rusztowania, pokryty kością słoniową (tors boga) i złotem (jego szata), wyobrażał siedzącego na tronie Zeusa w płaszczu i wieńcu oliwnym, ze statuetką Nike na prawej dłoni i berłem w lewej – symbol jedności cywilizacji greckiej. 7 cudów świata starożytnego7 cudów świata starożytnego
Mauzoleum w Halikarnasie
- Rok powstania – 351 r. p.n.e.
- Położenie – obecnie Bodrum, płd-zach. Turcja
- Wymiary – 35,6 x 25 x 50m
- Wysokość – ok. 50 metrów
Cudowne mauzoleum to grobowiec perskiego satrapy Mauzolosa i jego żony. Był uwieńczeniem potęgi władcy i dziełem najwybitniejszych artystów i budowniczych greckich w owych czasach. Zgodnie z założeniami projektodawców nowej stolicy, gigantyczny grobowiec wzniesiony został w samym centrum miasta. Miało ono około 50 m wysokości. Część dolną stanowił masywny czworokąt o obwodzie około 125 m. Jego trzon stanowiła masywna bryła z suszonych cegieł, a na zewnątrz obłożony był marmurem. Część środkowa przypominała ówczesną świątynię grecką otoczoną ze wszystkich stron kolumnadą. Całość wieńczyła piramida o 24 stopniach, na szczycie której ustawiona była kwadryga (czwórka koni w jednym szeregu ciągnąca rydwan). Ściany grobowca zdobiły reliefy ze scenami mitologicznymi. 7 cudów świata starożytnego
>> Zobacz również nasze inne ciekawostki!
Kolos Rodyjski
- Rok powstania – 292-280 r. p.n.e.
- Położenie – Grecja, wyspa Rodos
- Wysokość i waga – 32-36m, 76 ton
- Czas budowy – 12 lat
Był olbrzymich rozmiarów posągiem Heliosa, wybudowanym przez Seleukosa I Nikatora, greckiego wodza, w imię zwycięstwa. Wysoki na 36m posąg był widoczny z okolicznych wysp. Na wykonanie posągu zużyto 500 talentów (prawie 13 ton) brązu oraz 300 talentów (prawie 8 ton) żelaza i tyle samo srebra. Budowano go 12 lat. Według Filona była to swobodnie stojąca postać mężczyzny, wznosząca się na podstawie z białego marmuru. W uniesionej dłoni trzymał pochodnię, którą można było zapalać, dzięki czemu służył w dzień jako znak nawigacyjny, a w nocy był latarnią morską.
Kolos Rodyjski stał przez 56 lat, jednak gdy posąg „poległ” w wyniku trzęsienia Ziemi. Niewielu ludziom udało się objąć obiema rękami jego najmniejszy palec. Według słów wyroczni na Rodos miało spaść nieszczęście, jeżeli kolos zostanie ponownie postawiony. Przeleżał 900 lat. W 653r. n.e. Arabowie, którzy podbili wyspę, zerwali z posągu brąz i na wielbłądach przewieźli go do Edesy. Brąz wywoziło ponad 900 wielbłądów. 7 cudów świata starożytnego
Latarnia morska na Faros
- Rok powstania – ok. 279 roku p.n.e
- Położenie – Egipt, port Aleksandria
- Wysokość – od 115 do 120 metrów + 7 metrowy posąg Posejdona
- Koszt budowy – 800 talentów
Została zbudowana przez Ptolemeusza I. Za Cud Świata została uznana przez swą wspaniałość, wielkość i podziw architektoniczny. Wysoka na 120 m wieża miała dolną kondygnację o przekroju kwadratu, nad nią wznosiła się kolejna ośmiokątna i trzecia o przekroju okrągłym. Na samym szczycie ulokowano kopułę wspartą na 8 kolumnach. Na tej kopule z kolei znajdował się posąg Posejdona. 7 cudów świata starożytnego
W tamtych czasach Latarnia morska na Faros była najwyższym na świecie budynkiem o szerokości podstawy mniejszej od jego wysokości. Na szczyt latarni prowadziły kręte schody. Na szczycie palono ogień, który był widziany przez żeglarzy z odległości 50km. Swoją funkcją służyła przez 1500 lat, po czym runęła, a na jej miejscu wybudowano fort stojący do dziś.
Polecamy również:
>> Piwo i jego 10 właściwości zdrowotnych
